خوانندگان این وبلاگ و جمله دوستانم، دشمنان که ‌جای خود دارند، کم و بیش از دیدگاه من نسبت به‌اسراییل و به خاورمیانه & Co اطلاع دارند و محض آگاهی‌ی کسانی که نمی‌دانند از چه چیز سخن می‌گویم، عرض می‌کنم من به‌عنوان یک ایرانی و به‌عنوان یک مسلمان شیعه، نه با کشور اسراییل دشمنی دارم و نه با قوم یهود و فرزندان اسحاق کینه‌ای. سهل است من سرزمین اسراییل را سرزمین اجدادی قوم بنی‌اسراییل می‌دانم، موطن فرزندان موسی، همان‌هایی که در کتاب آسمانی‌ام قرآن مجید از آن‌ها و از پیامبران آن‌ها به‌نیکی یاد شده است. و قوم یهود را قومی بسیار فرهیخته و سزاوار. کاش همه اقوام مثل آن‌ها چنین فهمیده بودند و چنین مبتکر.
من معتقدم نه‌تنها من، که هیچ ایرانی با اسراییل مشکل ندارد. حتا آقای سید علی خامنه‌ای، حتا محمود احمدی‌نژاد.
آقای خامنه‌ای تا زمانی که به‌مقام معظم رهبری مفتخر نشده بود، کاری به‌کار اسراییل نداشت. حالاش هم کاری با قوم یهود ندارد. او که به‌تر از من می‌تواند قرآن را به روایت‌های مختلف بخواند.

حالا شما بگو! من صهیونیستم؟

*

مشکل این‌جاست که هر جا رهبر قافیه کم ‌آورد سنگی بر می‌دارد و به‌جای این‌که تو سر احمدی‌نژاد بزند به‌طرف یهودی‌های بدبخت پرتاب می‌کند. مرغ عروسی و عزا.
برده دل و جان من دلبر جانان من ...... دلبر جانان من برده دل و جان من
او ، بام‌ای کوتاه تر از بام یهودی‌ها ندیده است، احمدی‌نژاد به اقتصاد مملکت ریده است؟ تقصیر یهودی‌هاست. بلد نیست حرف بزند؟ تقصیر یهودی‌هاست. هاله نور می‌بیند؟ خود و ملت ایران را به سخره گرفته؟ تقصیر یهودی‌هاست. فلسطینی‌ها عرضه زندگی کردن ندارند؟ فقط در خراب‌کاری استادند؟ تقصیر یهودی‌هاست. در منجیل زلزله آمده؟ در تهران سیل جاری شده؟ گناه اسراییل و تقصیر یهودی‌هاست. خلاصه هر جا و هر وقت کم آورد و احساس کرد سایه یک ‌دشمن ضرور آید؛ پای یهودی‌ها را پیش می‌کشد.

حالا شما بگو! من صهیونیستم؟

*
احمدی نژاد هنگام سخن از اسراییل از لاشه متعفن، از مرده سخن می‌گوید. این چه لاشه‌ایست که در تکنولوژی و توسعه اقتصادی و پیش‌رفت صنعتی با کشورهای مدرن جهان پهلو می‌زند؟ آدم وقتی سخنان احمدی نژاد را می شنود خجالت می‌کشد ایرانی‌ست. و او رئیس جمهورش است. نماد یک مملکت، یک رئیس جمهور، این‌جوری سخن می‌گوید؟ این‌جوری گپ می‌زند؟ این جوری استدلال می‌کند؟ به‌قول فلانی، خاک بر سرت.

ما از خود می‌پرسیم: این آقا در کدام طویله دکترایش را گرفته است؟

آقای رهبر! آقای معظم! گیرم از مرد رندی کروبی ترسیدی؛ از موذی‌گری رفسنجانی جا خوردی، ولی مگر آدم نو این مملکت قحط بود؟ قالی‌باف را انتخاب می‌کردی. هم قالی‌اش را می‌بافت هم بله قربان بله قربان می‌گفت، حرف دهنش را هم می‌فهمید. یا سردار زارعی را انتخاب می‌کردی. او در پشت زنان به رکوع و سجود رفته سرداری‌اش می‌کرد، شما هم چفیه فلسطینی بر گردن، رهبری امت را.

یکی به‌من گفت چرا رهبر فقط برای مسلمانان فلسطین دل می‌سوزاند؟ مگر مسلمانان دیگر مسلمان نیستند؟ گفتم چرا هستند ولی آنها چفیه ندارند. گفت ولی مسلمانان کشمیر شال کشمیری دارند! گفتم درست می‌گویی ولی شال کشمیری از حریر و ابریشم ساخته شده. حریر و ابریشم در اسلام حرام است.

حالا شما بگو! من که این حرف‌ها زده‌ام من صهیونیستم؟

*
شما فکر می‌کنید نفرت و کینه هیتلر از یهودی‌ها پایه و اساس داشت؟ در زمان هیتلر و قبل از وی، آلمان هر چه داشت بیش‌ترین‌اش مدیون شهروندان یهودی‌اش بود. ولی هیتلرسرمایه‌های مملکت‌اش را از بین برد، او خر بود، مریض بود، علیل بود، دور از جون احمدی نژاد خُل بود، کِرم داشت.
*
در 1947 سرزمین اجدادی یهود را به سه‌بخش تقسیم کردند. دو بخشش را دادند به فلسطینی‌ها، یک بخش به یهودی‌ها.

یهودی‌ها از همان بخش کوچک بهشتی ساختند. هر بخش دیگری هم که به آنها تعلق می‌گرفت از آن بهشت می‌ساختند. آقا این قوم مبتکر است، سازنده است، هی تو بیا و بگو نابود باید گردد، بگو لاشه است( عجب مرده‌ای! عجب لاشه‌ای!)
فلسطینی‌ها گفتند: لا وُلِک ! یا کُلهُم یا هیچهُم!
دنیا گفت: کلهم که نمی‌شود، به هزار و یک دلیل. فلسطینی‌ها گفتند: پس هیچهُِم ... و ماندند آن‌جور که دوست داشتند. حالا احمدی نژاد بیاید و یفه بدرد.

و طرفداران‌اش بیایند و بگویند من صهیونیستم.

شما بگو! من صهیونیستم.
*
ذوب‌شدگان در ولایت جهل معتقدند من که می‌گویم ایران و اسراییل پیوند فرهنگی با هم دارند، من که می‌گویم ما هیچ دشمنی با هم نداریم به‌عکس می‌توانیم با کمک یک‌دیگر کشورهای مان را آباد کنیم، می‌گویم ما دو تا منافع مشترک داریم، دعوای آن‌ها با همسایگانشان دعوای ما نیست، به‌ما مربوط نیست، آن‌ها می‌گویند من صهیونیستم ، می‌گویند لابد حقوق باز نشستگی‌ام را از «موساد» و «سیا» می‌گیرم. یعنی حدود سه‌هزار دلاری که دولت آلمان بابت مالیات و بیمه و حق باز نشستگی ماهیانه از حقوق‌ام کسر می‌کرد، بر خلاف قانون مصادره کرده است. تا موساد و "سیا" از جیب مالیات دهندگان‌شان حقوق بازنشستگی مرا به‌پردازند. حالا چرا و به‌چه دلیل برای این ذوب شدگان مهم نیست، مهم بدنامی، مهم تهمت و افترا است، که در جمهوری اسلامی از شیر مادر حلال‌تر است.

بههر حال این یکی می‌گوید چه‌گونه‌است که این ناخدا این چنین بی‌پروا از اسراییل جانب‌داری می‌کند؟ نکند او در سرزمین‌های اشغالی زندگی می‌کند؟ و آن دیگری می‌گوید او صهیونیست است...

من از شما می پرسم! شما بگو! آیا من صهیونیست‌ام؟

اگر از خودم بپرسید می‌گویم: آری، صهیونیست یعنی وطن‌پرست... آری من یک صهیونیست‌ام، من یک وطن‌پرستم...

*

دعوا بر سر این نوشته من است :« برگی از دفتر خاطرات

*

بعضی جاهای این جدل از لحاظ نوشتاری قاطی پاتی هست، که تقصیر من نیست. من فقط کپی کردم.

بخش‌هایی را هم حذف کردم و گرنه مطلب طولانی می‌شد.

***

:
نگارنده ی نخستین : ارژنگ
البته .بنده هم دشمن هر كسي هستم كه بر ضد ايران و ايرانيان سخن بگويد.اما دوست من، شما اول با ارائه ي اسناد و شواهد معتبر نشان دهيد كه ناصر بر عليه ايران و ايرانيان سخني گفته است، بعد من هم با شما همراه خواهم شد.بر طبق كدام ديدگاه دفترچه خاطرات يك ناخدا سند معتبر است ؟من هم مي توانم براي شما يك دفترچه خاطرات ديگري بياورم كه كاملا ضد اظهارات اين ناخدا باشد، آيا شما آنها را دربست خواهيد پذيرفت ؟

.
البته .بنده هم دشمن هر كسي هستم كه بر ضد ايران و ايرانيان سخن بگويد.اما دوست من، شما اول با ارائه ي اسناد و شواهد معتبر نشان دهيد كه ناصر بر عليه ايران و ايرانيان سخني گفته است، بعد من هم با شما همراه خواهم شد.بر طبق كدام ديدگاه دفترچه خاطرات يك ناخدا سند معتبر است ؟من هم مي توانم براي شما يك دفترچه خاطرات ديگري بياورم كه كاملا ضد اظهارات اين ناخدا باشد، آيا شما آنها را دربست خواهيد پذيرفت ؟